کد مطلب:28456 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:102
عایشه چون این نام را شنید، استرجاع كرد (آیه «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّآ إِلَیْهِ رَ جِعُونَ» بر زبان آورد) و گفت: آن را بازگردانید؛ مرا بدان نیازی نیست.وقتی سببش را از او پرسیدند، گفت: پیامبر خدا این نام را برایش ذكر كرده و او را از سوار شدن بر آن، نهی كرده است.دستور داد شتری دیگر برایش مهیّا گردد؛ ولی شتری مانند آن، یافت نشد.از این رو، روكش شتر را عوض كردند و به وی گفته شد: شتری تنومندتر و نیرومندتر برایت آوردیم. آن را برایش آوردند و او بدان، راضی شد.[1].
2122.شرح نهج البلاغة: هنگامی كه عایشه تصمیم حركت به سوی بصره گرفت، برایش شتری نیرومند درخواست كردند تا كجاوه (هودج) او را حمل كند. یَعلَی بن اُمیّه، شتر خود را كه «عَسْكر» نام داشت، آورد. شتر، بسیار تنومند بود. عایشه چون آن را دید، خوشش آمد و ساربان، شروع كرد از نیرومندی و تیزرو بودن آن، سخن گفتن و در لا به لای سخنش می گفت: عَسْكر.